با تخیل آدم چی کار میکنه........

باغ باران خورده مینوشید نور.

لرزشی در سبزه های تر دوید :

او به باغ آمد،درونش تابناک،

سایه اش در زیر و بم ها ناپدید.

شاخه خم میشد به راهش مست بار،

او فراتر از جهان برگ و بر .

باغ سرشار از تراوش های سبز،

او درونش سبز تر سرشار تر.

در سر راهش درختی جان گرفت

میوه اش همزاد همرنگ هراس.

پرتویی افتاد در پنهان او:

دیده بود آن را به خوابی ناشناس.

در جنون چیدن از خود دور شد .

دست او لرزید ترسید از درخت.

شور چیدن ترس را از ریشه کند :

دست امد ،میوه را چید از درخت.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: